به گزارش سرویس خارجی هتل نیوز و به نقل از تارنمای خبری این روزنامه انگلیسی، نگرانی ها در مورد غذا، کمبود هوای تازه و فاصله اجتماعی برای افرادی که از کشورهای حاضر در فهرست قرمز به انگلیس سفر داشته و مجبور به قرنطینه در هتل های انگلیس شده اند، افزایش یافته است.
گاردین نوشت: مسافرانی که در هتل های قرنطینه ای در انگلیس اقامت داشتند، از شرایط "زندان مانند" آنجا شکایت کرده و می گویند در این هتل ها حتی پنجره ها باز نمی شد، کمبود هوای تازه وجود دارد و از ورزش و غذای مناسب خبری نیست.
روزنامه گاردین در این خصوص با ۹ مسافری که به تازگی در این هتل ها اقامت داشتند و اتباع کشورهای برزیل، هند، پاکستان و آفریقای جنوبی بودند، صحبت کرده است. آنها از بدتر شدن سلامت روحی و جسمی خود به دلیل حبس شبانه روزی در اتاق خواب و اجبار برای پرداخت یک هزار و ۷۵۰ پوند هزینه برای دوره قرنطینه، شکایت داشتند.
برخی از این مسافران به دلیل بیماری یا مرگ عزیزانشان به خارج از کشور سفر کرده بودند و بنابراین قبل از ورود به قرنطینه در وضعیت پریشانی بوده اند. آنها اعلام کردند که علاوه بر عدم وجود فاصله اجتماعی در فرودگاههای انگلیس و افرادی که برای انتقال مسافران به هتل های قرنطینه انتخاب شده بودند، در این سفر مشکلات روحی هم به سایر نگرانی هایشان افزوده شده است.
از سخنان مسافران اینگونه برمی آید که هیچ کدام نیاز به قرنطینه را به چالش نمی کشند، بلکه شکایت اصلی آنها بر سر نحوه رسیدگی است.
یک پزشک متخصص قلب و عروق اهل کنیا که برای دیدار والدین بیمار خود به کشور متبوعش سفر کرده و به تازگی به انگلیس بازگشته است، گفت: "هرکسی توانایی پرداخت هزینه یک هزار و ۷۵۰ پوند را ندارد. به نظر می رسد موضوعی بی شرمانه در این شرایط رخ داده باشد. هرچند به نظر می رسد اگر از کشوری در فهرست قرمز وارد می شوید، گزینه دیگری ندارید.
یک پزشک دیگر و از مشاوران نظام سلامت انگلیس (NHS) هم که به تازگی از هند بازگشته گفت: «رسیدن به هتل پس از فرودگاه چند ساعت طول کشید. غذا خوب نیست و مقادیر آن اندک است. برای صبحانه یک جعبه کوچک غلات با املت پنیر به ما دادند که بسیار سفت بود به گونه ای که اگر به سمت کسی آن را پرتاب می کردم آسیب می دید. برای شام هم نصف نان دادند. نمی دانم چه کسی نصف دیگر را گرفت».
وی ادامه داد: «افراد در قرنطینه برای ۱۵ دقیقه استشمام هوای تازه باید توسط ماموران امنیتی اسکورت شوند». وی افزود: «ما زندانی نیستیم و سعی در فرار نداریم».
یک مسافر ۵۸ ساله اهل پاکستان هم در خصوص تهویه هوا، غذای نامناسب و نبود امکان لازم برای ورزش ابراز نگرانی کرد.
وی گفت: «همه چیز یک کابوس بود. من بیماری قلبی دارم و باید روزانه و به توصیه پزشک معالجم ورزش کنم. اما از ۱۱ روز حضورم در هتل قرنطینه تنها دوبار اجازه خروج برای ورزش کردن را داشتم. من در طول زندگی خود هرگز در زندان نبوده ام اما تجربه این سفر مشابه زندان بود. من پیش از این هرگز افسردگی نداشته ام اما بعد از حضورم در هتل قرنطینه معنای این بیماری را درک کرد».
یک زن ۶۹ ساله مبتلا به دیابت فشار خون و کلسترول بالا هم که پس از بازگشت از برزیل در یک هتل قرنطینه نگهداری شده بود، گفت که خوردن غذای چرب و شیرین برای او غیرممکن است. لذا هنگامی که از غذا شکایت کردم به من چند دانه میوه دادند و از آن به بعد بسیار گرسنه ماندم».
زن دیگری که پس از دیدار مادر بیمار خود در آفریقای جنوبی به همراه همسر و نوزاد چهار ماهه اش به انگلیس بازگشته بود گفت: «با ما مانند حیوانات رفتار می کردند. در فرودگاه هیچ فاصله اجتماعی وجود نداشت و من از گرفتن کووید-۱۹ در فرودگاه وحشت داشتم. غذا غیرقابل خوردن بود، نمی توانم توضیح دهم که چقدر بد بود. ضمن آنکه برای پرداخت هزینه یک هزار و ۷۵۰ پوندی مجبور به قرض گرفتن شدیم و اکنون بدهکار و خسته مانده ایم».
سخنگوی دولت در واکنش به شکایات این افراد گفت: «اولویت اصلی ما همیشه محافظت از مردم بوده و مرزبانی قوی ما در به حداقل رساندن خطر ورود انواع جدید ویروس کرونا به انگلیس بسیار یاری رسان است. دولت باید اطمینان حاصل می کند که هر فرد در قرنطینه پشتیبانی مورد نیاز خود را دریافت می کند و کلیه امکانات قرنطینه مدیریت شده نیازهای اکثریت قریب به اتفاق مردم را تامین می کند. هتل ها تمام تلاش خود را می کنند تا اقدامات لازم را برای رفع نگرانی های مطرح شده توسط میهمانان انجام دهند.
منابع دولتی همچنین در واکنش به اعتراضات بر سر نبود فاصله اجتماعی در فرودگاه ها و خودروهای حمل مسافر به قرنطینه، ضمن رد این شکایات، افزودند: برای اطمینان از حفظ فاصله اجتماعی در وسایل نقلیه ای که برای انتقال مسافران به هتل های قرنطینه استفاده می شود، قوانین سختگیرانه ای وضع و حتی برای نحوه نشستن آنها در خودرو برنامه ریزی شده بود.